Οι ιερωμένοι εκ της φύσης του λειτουργήματός τους έρχονται σε στενές κοινωνικές επαφές με ευαίσθητα τμήματα του πληθυσμού (ηλικιωμένοι). Συνεπώς, επιδημιολογικά θεωρούνται άτομα με ψηλή πιθανότητα και να μολυνθούν αλλά και να μεταδώσουν τον ιό. Και όμως τη στιγμή που κοινωνικές ομάδες με ανάλογο προφίλ κοινωνικών επαφών έχουν εμβολιαστικά ποσοστά 80%-90% (φοιτητές, υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί κ.λπ.) και υπάρχει πίεση και συζήτηση για υποχρεωτικότητα, οι ιερείς μόλις και φτάνουν στο 60% εμβολιαστικής κάλυψης (παραδοχή του υπουργείου Υγείας). Δεν θέλω καθόλου να φανταστώ το εμβολιαστικό ποσοστό των μοναχών που ενδέχεται να είναι μικρός διψήφιος ή και μονοψήφιος αριθμός. Οι περιπέτειες της υγείας διαφόρων επώνυμων ιεραρχών αλλά και ανώνυμων ιερέων και μοναχών που έδωσαν σκληρή μάχη με τον κορωνοϊό, και κάποιοι την έχασαν, είναι γνωστές ανά το πανελλήνιο. Αντί αυτό να ταρακουνήσει συθέμελα τον χώρο της Εκκλησίας και τις μοναστικές κοινότητες που έπρεπε να προστρέξουν από τους πρώτους να εμβολιαστούν, παρατηρούμε ότι επέφερε το ακριβώς το ανάποδο. Μερίδα του κλήρου και η συντριπτική πλειοψηφία των μοναστηριών όχι μόνο δεν εμβολιάζονται, αλλά αποτελούν εμμονικές εστίες αντιεπιστημονικής, αντικοινωνικής και αντιχριστιανικής διάδοσης απίθανων θεωριών και συνωμοσιολογικών μυθευμάτων για την ύπαρξη της COVID-19 και τη σύσταση των εμβολίων. Ετσι, όχι μόνο εκδηλώνουν ατομικώς επικίνδυνη υγειονομική συμπεριφορά, αλλά παρακωλύουν με οργανωμένο τρόπο την εθνική προσπάθεια εμβολιασμού, παρασύροντας στον όλεθρο πολίτες που τους εμπιστεύονται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή