Θυμήθηκα τώρα δα την ατάκα του Αθηνόδωρου Προύσαλη, εκεί που μιλώντας για την ταβέρνα «Το παλουκάκι», πετσόκοψε τον κυριλέ Γιώργο Γαβριηλίδη. Σκέπτομαι επίσης ότι και «To παλουκάκι» θα ήταν κατάλληλος τίτλος για να περιγράψει κανείς την κατάσταση, το σίκουελ όμως δεν θα έχει καθόλου πλάκα. Διότι είναι τω όντι θλιβερό να ασχολούμαστε τόσες μέρες με τη φάση «Μπογδάνος» αντί να κλαδεύουμε τα φυτά μας ενόψει χειμώνα. Ποιος πήγε και φύτεψε αυτό το λουλούδι στα ψηφοδέλτια της ΝΔ; Δεν θα το μάθετε ποτέ από μένα γιατί έχω αποφασίσει να σέβομαι ορισμένους ανθρώπους κι ας μην έχουν οι ίδιοι διόλου αυτοσεβασμό υποκύπτοντας στις κολακείες και στις ρεβεράντζες του πάσα ένα φιόγκου. Και μπορεί άραγε ένα παπιγιόν να αναπτυχθεί σε περιβάλλον «Παλουκάκι», μετατοπιζόμενο προς το φαιόν όπως ουκ ολίγοι προλέγουν; Δεν νομίζω, Τάκη. Για να γίνεις π.χ. Κασιδιάρης, δεν αρκεί να είσαι κεκαρμένος εν χρω, κουστουμάτος και θεαματικά ζοχαδιακός. Χρειάζεται να έχεις ξεπηδήσει από τα ρείθρα και να ξέρεις καλά τι παίζεται εκεί μέσα, αλλιώς πώς θα επικοινωνήσεις με τα ουγκ; Θα σε πάρουν στο κυνήγι και θα σε απορρίψουν ως ξένο σώμα γιατί ο φιόγκος είναι φιόγκος, και ο εθισμός σε σαλονάτους χώρους πολιτικής ή δημοσιογραφίας δεν κρύβρεται με τίποτα.
Δεν είναι δουλειά μας να συμβάλουμε στο πρόβλημα ηγεσίας που αντιμετωπίζει η ΧΑ ούτε αν θα προβεί σε μεταγραφές χωρίς δεκάρα στα ταμεία. Το πρόβλημα είναι που δεν προβλέψαμε ότι θα γίνει αυτό που έγινε. Ο Μπογδάνος να ξεπεταχτεί μπροστά σε σταυρούς, μολονότι μέχρι την τελευταία στιγμή οι εσωκομματικές προεκλογικές δημοσκοπήσεις τον έδειχναν στον πάτο μαζί με τους γραφικούς που συμπληρώνουν συνήθως τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων. Tα κόμματα εξουσίας όμως δεν είναι για να κάνεις το κομμάτι σου και να ξεφεύγεις από το πλαίσιο όποτε αισθανθείς αρκετά δυνατός για να το αποτολμήσεις. Λένε για τον Πλεύρη, τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη, τον Σαμαρά ακόμα, αλλά δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Ή μάλλον δεν αντιλαμβάνονται ότι για να πάρεις τον ρόλο πρέπει να συμμορφωθείς εξ υπαρχής με το πλαίσιο κι όχι να μπουκάρεις σαν να είσαι «ρόλος» από μόνος σου. Αυτά, και βλέπουμε…