«Η γνώση των μουσείων μπορεί να περιμένει»

Αν ήσασταν υποχρεωμένος την επόμενη δεκαετία της ζωής σας να την περάσετε μόνο με βιβλία που έχετε ήδη διαβάσει, ποια θα ήταν τα βιβλία αυτά;

Εάν μπορώ να πάρω ολόκληρη τη βιβλιοθήκη μου μαζί μου, δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα. Θα έχω υλικό. Εάν όμως έχω περιορισμένο αριθμό βιβλίων, επί παραδείγματι 10 ή 20, τότε θα πρέπει να βουτήξω στο βάθος εκείνων των βιβλίων που με έχουν επηρεάσει. Υποχρεωτικώς θα ξεκινούσα με το αγαπημένο βιβλίο των παιδικών μου χρόνων: το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα. Σίγουρα θα έπαιρνα το «Σταυροφορία χωρίς σταυρό» του Αρθουρ Καίστλερ, το «Βαλς του αποχαιρετισμού» του Μίλαν Κούντερα, την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη, τον «Μάγο» του Τζον Φόουλς, την «Πολιορκία» του Αλέξανδρου Κοτζιά, το «Πλατύ ποτάμι» του Γιάννη Μπεράτη, τον «Λεωνή» του Θεοτοκά, το «Πράσινο σύννεφο» του Νιλ. Οπωσδήποτε τα ποιήματα του Καβάφη, το «Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη» του Βαλτινού και το «Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ», τη μελέτη του Παπαγιώργη για τον Παπαδιαμάντη. Τέλος, όσο και να ακουσθεί περίεργο θα έπαιρνα μαζί μου δύο νομικά βιβλία που με έχουν σημαδέψει. Το «Concept of Law» του Χαρτ και το «Reflections of the Law of Maritime Delimitations» του Βέιλ. Εάν μπορούσα θα έπαιρνα και όλη την Ιστορία του Ελληνικού Εθνους της Εκδοτικής Αθηνών. Πλήρη!