Η «Ησυχία» γράφτηκε το 2007 εν θερμώ ύστερα από τη δεκαήμερη νοσηλεία του Γιώργου Βέλτσου στο «Ευγενίδειο», αλλά διατηρεί ως σήμερα την «ψυχρή», χειρουργική κατάθεση ενός ασθενούς που αναβάλλει την αυτο-ίασή του. «Βρίσκομαι ήσυχος εδώ σε διατεταγμένη υπηρεσία. Υπηρετώ μια ηδονή αυτάρεσκη, που ασφυκτιά μέσα στο ανοικονόμητο αυτής της υπερβολής: να είναι κανείς απολύτως καλά». Σε συνθήκες πανδημικής κρίσης, όπου ο χώρος της αόρατης απειλής διαστέλλεται καταλαμβάνοντας τον χρόνο, η ποιητική συλλογή, που τότε εκδόθηκε από την Ινδικτο, επανέρχεται σε λίγες ημέρες από την Περισπωμένη (σε μια έκδοση «οριστική» όπως επιγράφεται). Αιμοπετάλια, φόβος του θανάτου και φόβος της γραφής, αυτοσαρκασμός και απελπισία, ενέσιμες δόσεις οίησης ως δήλωση του ποιητικού εγώ («Ετοιμοπόλεμος συνεχώς, διότι ο εγκεφαλικός μου εξοπλισμός μετατρέπει καταστάσεις σε ποιήματα. Και ιδού ο φθόνος»). Οι λευκές ποδιές των παθολόγων, η παροδική μυρωδιά του ιωδίου, η αποκλειστική νοσοκόμα γεμίζουν το σκηνικό αφήνοντας να φωτίζεται η σκέψη περί θανάτου («θανατηφόρα η επιθυμία να απαθανατιστεί»). Κάποια στιγμή το πικρό μάθημα της αυτογνωσίας ισούται με τα νοσήλια:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή