Ο δημόσιος διάλογος πλημμυρίζει, με την πρώτη αφορμή από πλευράς Ακρας Δεξιάς, με καταγγελίες του είδους «εκκολάπτεται το αβγό του φιδιού», «ο φασισμός σηκώνει και πάλι κεφάλι», «δεν αρκεί η φυλακή για την εξάλειψη της φασιστικής συμμορίας» κ.ά. Κυριαρχεί εντούτοις απόλυτη σιωπή όταν πολλαπλασιάζονται οι προκλήσεις κατά της δημοκρατικής τάξης και των θεσμών του φιλελεύθερου πολιτεύματος από το άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Και οι μεν καταγγελίες κατά του φασισμού και των πρακτικών του έχουν αιτιολογημένη βάση, είναι όμως εξωφρενικά υποκριτικό να συγκαλύπτεται η εξόφθαλμα προκλητική πρακτική της κομμουνιστικής Αριστεράς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή