Το βιβλίο είναι δομημένο σε σύντομες φράσεις και παραγράφους σαν ημερολογιακές εγγραφές. Διαθέτει χιούμορ και σαρκαστική διάθεση που συχνά μετατρέπεται σε έλλογο κυνισμό. Φερ’ ειπείν, αναφέρεται το ευφυολόγημα του νομπελίστα Σέργουντ Ρόουλαντ, χημικού της ατμόσφαιρας που ανακάλυψε την καταστροφική επίδραση των χλωριωμένων υδρογονανθράκων στη στιβάδα του όζοντος. Οταν λοιπόν τον ρωτά η γυναίκα του πώς πάει η δουλειά, της απαντά «η δουλειά πηγαίνει θαυμάσια, ίσως έχει έρθει το τέλος του κόσμου». Η Λίζι πάντως από τη μεριά της   φλερτάρει με έναν ενδιαφέροντα μπαρόβιο ενώ η υπόλοιπη οικογένεια έχει πάει για κάμπινγκ στην Καλιφόρνια, συνεχίζει να στηρίζει τον αδελφό της ακόμη και μετά τον γάμο, τη γέννηση του παιδιού και τον χωρισμό του, ενώ σταθερά αγαπά τον άντρα της και  επικοινωνεί ικανοποιητικά με τον γιο της. Οσο για το τέλος του κόσμου, αυτό μάλλον μπορεί να περιμένει καθώς με την ταπεινωτική ήττα των ιδεωδών της υπερδύναμης στο Αφγανιστάν και τα ποικίλα ψυχοκοινωνικά προβλήματα που αναφύονται επί δεκαετίες, το θέμα είναι  προεξαρχόντως το τέλος της αμερικανικής  εποχής. Που, για να είμαστε ειλικρινείς,  είναι και η δική μας.