Η κυρίως Ελλάδα, για εκατοντάδες χρόνια υποταγμένη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και πριν, όπως έγραψα πρόσφατα, και στην εχθρική για τη μίμηση πράξεως Βυζαντινή θρησκευτική, ανατολίζουσα πολιτιστικά, απέχθεια για το θέατρο, έμεινε εκτός της ευρωπαϊκής ιστορίας αιώνες. Εκτός από την Κρήτη, πριν πέσει κι αυτή στην οθωμανική νέκρα, και τα Επτάνησα που ευτύχησαν να μην αισθανθούν ποτέ στο σβέρκο τους την ισλαμική μπότα. Η Κρήτη και τα Επτάνησα, όσο ακολούθησαν άλλη οδό υποταγής, δυτική, άρα και θεατρική λεωφόρο, μας προίκισαν με έξοχα δείγματα αφομοίωσης των κωδίκων του ευρωπαϊκού θεατρικού ποταμού. Και η Κρήτη και τα Επτάνησα, κάτω από την πολιτιστική επιρροή των ευρωπαίων κατακτητών, Βενετσιάνων στην Κρήτη και Βενετσιάνων, Αγγλων και Γάλλων στα Επτάνησα, ήταν φυσικό και λογικό να ακολουθήσουν τον κυρίαρχο θεατρικό κανόνα που πρότειναν οι πολιτισμικοί τους κατακτητές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή