Πάταγος

Το wunderkind της αυστριακής πολιτικής σκηνής εκπίπτει από τη θέση του παιδιού – θαύματος με τον ίδιο πάταγο που ανελίχθηκε σ’ αυτήν. Οπότε ίσως φαίνεται εύλογο ο απόηχος της παραίτησης του Σεμπάστιαν Κουρτς να φτάνει από τα παλάτια της Κεντρικής Ευρώπης στις κομματικές έδρες της Μεσογείου. Κουμουνδούρου και Πειραιώς προέβαλαν στο σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον καγκελάριο της Αυστρίας τις αντιπολιτευτικές ιαχές που συνήθως κραυγάζουν η μία ενάντια στην άλλη. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η ιστορία του «ακροδεξιού και προσωπικού φίλου του κ. Μητσοτάκη» ταυτίζεται με εκείνη του ελληνικού κυβερνώντος κόμματος αφού και στις δύο έχει δοθεί, κατά τα λεγόμενα των αριστερών, κρατικό χρήμα για «στημένες δημοσκοπήσεις και δημοσιεύματα» – εξού και προβλέπουν παρόμοιο φινάλε. Για τη ΝΔ και την κυβέρνηση, από την άλλη, η επιλογή της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανεβάσει γι’ αυτή τα ντεσιμπέλ «θυμίζει σε όλους τα έργα και τις ημέρες του την εποχή που κυβερνούσε». Ο εξελληνισμός των γεγονότων που δονούν άλλα πολιτικά συστήματα δεν ξενίζει κανέναν. Είναι μια μέθοδος αντιπαράθεσης την οποία προτιμούν συχνά τα δύο μεγάλα κόμματα.