Σεμπάστιαν Κουρτς, ένας σκιώδης καγκελάριος;

Την πρώτη φορά που έπεσε από ψηλά, τον Μάιο του 2019, μετά την κατάρρευση της συγκυβέρνησής του με το ακροδεξιό FPÖ λόγω του Ibiza-gate, του σκανδάλου στο οποίο ενεπλάκη ο ηγέτης αυτού του τελευταίου, Χανς-Κρίστιαν Στράχε, ο Σεμπάστιαν Κουρτς προσγειώθηκε με την επιδεξιότητα μιας γάτας: το συντηρητικό του κόμμα, το ÖVP, ενίσχυσε τα ποσοστά του στις πρόωρες εκλογές του Σεπτεμβρίου και ο Κουρτς επέστρεψε στην καγκελαρία τον Ιανουάριο του 2020, επικεφαλής, αυτή τη φορά, κυβέρνησης συνασπισμού με τους Πράσινους. Η δεύτερη πολιτική του πτώση, η παραίτηση την οποία αναγκάστηκε να υποβάλει το Σάββατο λόγω της εμπλοκής του ονόματός του σε υπόθεση διαφθοράς, και πιο συγκεκριμένα στημένων δημοσκοπήσεων, μοιάζει πιο επώδυνη, πιο τελεσίδικη. Ο Κουρτς παραιτήθηκε ωστόσο μόνο από καγκελάριος, σκοπεύει να παραμείνει επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος καθώς και της κοινοβουλευτικής του ομάδας, και πρότεινε να αναλάβει τη θέση του ένας δικός του άνθρωπος, ο αυστριακός υπουργός Εξωτερικών, Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ. Πολλοί λοιπόν θεωρούν πως θα εξακολουθήσει να κινεί παρασκηνιακά τα νήματα, «σκιώδη καγκελάριο» τον αποκαλεί ήδη η αντιπολίτευση – ένα γνωστό αυστριακό ταμπλόιντ, μάλιστα, το Kronen Zeitung, θυμήθηκε την περίοδο (2008-2012) που ο Βλαντίμιρ Πούτιν έγινε πρωθυπουργός, παραχωρώντας προσωρινά (και μόνο κατ’ όνομα) τη ρωσική προεδρία στον Ντμίτρι Μεντβέντεφ.