«Οι άνθρωποι χρειάζονται το θείο και το θαύμα που πηγάζει από τη φύση»

Ο Τζουζέπε Πενόνε κατέστησε σαφές ότι η φύση έχει σημασία. Από την αρχή της καριέρας του στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ως εκφραστής του κινήματος της Arte Povera, έχει χρησιμοποιήσει και αντιπαραβάλλει υλικά τόσο αρχαία όσο και σύγχρονα, «ακατέργαστα» και τεχνητά – όπως μπρούτζο, δέρμα, ξύλο, πέτρα και αγκάθια ακακίας. Με καταγωγή από την περιοχή του Πιεμόντε της Ιταλίας, προξένησε ενδιαφέρον γύρω από το όνομά του στα τέλη της δεκαετίας του ’60 με ριζοσπαστικές, ποιητικές χειρονομίες που αφορούν τη φύση, όπως αφήνοντας το σωματικό του αποτύπωμα σε ένα σωρό από φύλλα δέντρων. Τα πρώτα έργα του, που πραγματοποίησε όταν ήταν 21 ετών, ήταν απλές σε εκτέλεση παρεμβάσεις στη φύση, αλλά περίπλοκες σε υπαινιγμό. Το 1969 έγραψε ότι επιθυμούσε «η σχέση μεταξύ του εαυτού μου και των πραγμάτων να είναι ίση». Το έδειξε ενώνοντας το χέρι του με ένα δέντρο, μετρώντας το αποτύπωμα του σώματος και της αναπνοής του στη φύση, ξεκινώντας μία εργασία που εξελίσσει έως σήμερα με θέμα τις ίσες αποστάσεις του εαυτού και του κόσμου.