Ρόλοι

Οι περισσότεροι έμπειροι κοινοβουλευτικοί παραδέχονται οφ δε ρέκορντ πως αυτές δεν είθισται να προσφέρουν κάτι ουσιώδες, αφού στο τέλος της ημέρας κάθε κόμμα βγάζει το δικό του πόρισμα, και σπάνια η συζήτηση πίσω από τις κλειστές πόρτες των συνεδριάσεών τους στοχεύει στην αναζήτηση των πραγματικών αιτίων της εκάστοτε υπόθεσης. Για κάθε πλευρά των εδράνων η συγκεκριμένη κοινοβουλευτική διαδικασία εκλαμβάνεται σαν μια ευκαιρία προώθησης του κομματικού της αφηγήματος ή ως μια ευνοϊκή περίσταση για να πλήξει τους αντιπάλους της. Οι διαρροές, άλλωστε, που κάνουν στον Τύπο τα μέλη τους χρωματίζονται πάντα από τα κομματικά γυαλιά που φοράνε – ενίοτε δε οι περιγραφές των διαλόγων ή οι αξιολογήσεις του αποδεικτικού υλικού απέχουν τόσο μεταξύ τους ώστε να αναρωτιέται κάποιος πόσες αλήθειες χωράνε σε μια πραγματικότητα. Οι πιο ευαίσθητοι διατυπώνουν κι ενστάσεις για την τάση ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής. Αρα, ώσπου να σταματήσουν οι συμμετέχοντες στις εξεταστικές να συμπεριφέρονται σαν στελέχη κομμάτων και μέχρι να αρχίσουν να ερμηνεύουν τον ρόλο του αμερόληπτου ανακριτή, τίποτα δεν μπορεί να περιμένει κανείς – εκτός από κορώνες.