Πώς θα μας φαινόταν αν ένας βιγκανιστής έκανε πύρινο κήρυγμα περί βιγκανισμού εν μέσω χασαποταβέρνας, με κοψίδια προβατίνας και γουρνοπούλας, γαρδούμπες και φρυγαδέλια να περνάνε σαν ιπτάμενοι δίσκοι γύρω του; Και αυτή η χασαποταβέρνα να ήταν δική του, από αυτή να εξοικονομούσε τα προς το ζην για την οικογένειά του; Σουρεαλιστικό θα έλεγα. Εδώ θα μου πείτε υπάρχουν εν ενεργεία βουλευτές, με μπόλικες μάλιστα τετραετίες στην πλάτη τους, που βροντάνε και αστράφτουν εντός του Κοινοβουλίου (όχι στον Ολυμπο και τη Γκιώνα) ότι δεν πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αλλά πότε ξεμείναμε σε αυτήν τη χώρα από σουρεαλισμό; («Μπαλωματής αμπάλωτος» το έλεγε η γιαγιά μου).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή