Και αυτή τη φορά οι αντιδράσεις για μια παρέμβαση στον δημόσιο χώρο της πόλης ξεκίνησαν στον δημόσιο ψηφιακό. Το καινούργιο άγαλμα της Μαρίας Κάλλας, δημιουργία της Αφροδίτης Λίτη, που τοποθετήθηκε απέναντι από την είσοδο του Ηρωδείου, προκάλεσε σχόλια – τα περισσότερα για την αισθητική αξία και την ομοιότητα με την κορυφαία ντίβα, αρκετά για την επιλογή του τοπόσημου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα άγαλμα σημαντικής προσωπικότητας του πολιτισμού ή ιστορικού προσώπου διεγείρει πάθη. Το ίδιο είχε συμβεί στις περιπτώσεις της Μελίνας Μερκούρη, της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αλλά και του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Γιάννη Παππά, στη συμβολή των λεωφόρων Αμαλίας και Βασ. Σοφίας (εν προκειμένω, λόγω του μεγέθους και της ένταξης στον περιβάλλοντα χώρο). «ΤΑ ΝΕΑ» απευθύνθηκαν σε γνώστες του χώρου χρησιμοποιώντας μόνο ως αφορμή την τοποθέτηση του νέου αγάλματος. Το βασικό ερώτημα παραμένει ποια ζητήματα προκύπτουν από την αναπαραστατική γλυπτική στον δημόσιο χώρο, ιδιαίτερα όταν τα γλυπτά συνδέονται με εμβληματικά πρόσωπα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή