Η τοποθέτηση του αγάλματος θυμίζει με τον τρόπο της και μια άλλη πτυχή της μεγάλης εικόνας: τη διαχείριση του μύθου της Κάλλας από την ελληνική πολιτεία ή μεμονωμένους φορείς. Αποδεικνύεται και σ’ αυτή την περίπτωση ότι ένας φορέας, ο Ελληνικός Σύλλογος «Μαρία Κάλλας» (mariacallasgreeksociety.com), ανέλαβε μια αποσπασματική πρωτοβουλία ακολουθώντας την πεπατημένη της ανέγερσης γλυπτού σε δημόσιο χώρο. Πρόκειται, μάλιστα, για το τρίτο γλυπτό που απεικονίζει την ντίβα, ύστερα από εκείνο της Ασπασίας Παπαδοπεράκη στην πλατεία Μαδρίτης (περιοχή Χίλτον) και εκείνο του Παύλου Κουγιουμτζή στην πλατεία Μεταξά στου Παπάγου. Αλλος διακηρυγμένος στόχος του εν λόγω Συλλόγου είναι η δημιουργία μουσείου στην οδό Μητροπόλεως. Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς εάν έχουμε την πολυτέλεια για μεμονωμένες δράσεις – και μάλιστα όχι από φορείς που έχουν αποδεδειγμένη σχέση με το λυρικό θέατρο (ενδεικτικά, η πρόεδρος του Συλλόγου Λιάνα Σκουρλή είναι ιστορικός τέχνης και «εικαστική σύμβουλος», ενώ μέλος είναι η δημοσιογράφος Εμυ Λιβανίου). Και αν, αντιθέτως, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια οργανωμένη και συνεκτική πολιτική για τη μελέτη του φαινομένου «Μαρία Κάλλας».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ