Η γλυπτική που αναπαριστά πρόσωπα και προσωπικότητες και που τοποθετείται σε δημόσιο χώρο, είναι ένα «πολιτιστικό προϊόν» που καθιερώθηκε στην κλασική Αθήνα του 5ου π.Χ. αι. είναι εργαλείο του δημοκρατικού καθεστώτος. Προβάλλει σε κοινή θέα και ζητά σεβασμό για πρόσωπα που απεδείχθησαν πρότυπα, εμβλήματα και με το έργο τους διδάσκουν. Για πολλούς αιώνες η γλυπτική αυτή συνεχίστηκε μέχρι τα χριστιανικά χρόνια που περιορίστηκε ως ειδωλολατρική. Και ξαναζωντάνεψε στα νεότερα χρόνια πάλι με την εξέλιξη της δημοκρατίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή