Για μια ακόμη φορά το τρένο που οδηγεί στην τελική φάση σημαντικής διοργάνωσης φαίνεται να αναχωρεί δίχως την ελληνική εθνική ομάδα. Τουλάχιστον αυτό ισχύει τώρα και δίχως να έχουν διεξαχθεί τα ματς του «παράθυρου» του Νοεμβρίου.

Τι κρατά όμως και τι αφήνει το γαλανόλευκο σύνολο; Στα θετικά είναι πως δεν βυθίστηκε αύτανδρο το σκάφος όπως άλλες φορές. Υπήρξε βελτίωση, κοιτάξαμε τους πάντες στα μάτια, διεκδικήσαμε βαθμούς σε δύσκολες έδρες και «απαιτήσαμε» από τα ματς, δεν περιμέναμε τις κατά κύματα επιθέσεις των άλλων. Στον αντίποδα, τα αρνητικά που έρχονται μονομιάς στο μυαλό έχουν να κάνουν με την επιθετική αδυναμία και την έλλειψη επιθετικού ολκής, την επιπολαιότητα και τους χαμένους βαθμούς απέναντι σε θεωρητικά ανίσχυρες ομάδες και το γεγονός πως δεν εκμεταλλευτήκαμε όλους τους ποδοσφαιριστές. Η Ελλάδα δεν έχει την τεράστια δεξαμενή. Οι παίκτες δεν είναι τόσοι πολλοί όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, οπότε οι επιλογές χρειάζεται να είναι οι καλύτερες δυνατές. Και χωρίς αποκλεισμούς. Γιατί με λίγη καλή διάθεση, πάντα μπορεί να βρεθεί μια λύση. Η δε νέα γενιά που έρχεται, υπόσχεται πολλά αν πάρει την κατάσταση στα χέρια της και της δοθεί η ευκαιρία. Δεν είναι εξάλλου μυστικό πως τους νεαρούς διεθνείς μας όλο και κάποιοι τους κοιτούν. Και αν είναι αλήθεια αυτό που έγραψε καταλανική εφημερίδα πως ο Τζόλης είναι σε μια λίστα με ποδοσφαιριστές που έχει στα υπόψη η Μπαρτσελόνα, ασφαλώς και θα πρέπει να αξιοποιηθεί.

Η Εθνική έχασε μια ευκαιρία. Δεν μπορεί κάποιος να το προσπεράσει. Πάλεψε να μείνει κοντά στους πρώτους. Τα όποια λάθη ας αποτελέσουν διδάγματα και στην επόμενη προκριματική φάση ας φανούμε καλύτεροι και κυρίως περισσότερο αποτελεσματικοί.