Οι οραματικές προτάσεις αρχιτεκτόνων κυοφορούνται συνήθως όταν εκλείπουν αναθέσεις, όταν οι συνθήκες επιβάλλουν επώδυνους συμβιβασμούς που επιβραδύνουν την ανάπτυξη. Το 1885 είναι μια τέτοια χρονιά, όταν ο Ερνστ Τσίλλερ γράφει στις Αναμνήσεις του: «Ενόσω ο Δηλιγιάννης ήθελε πόλεμο με την Τουρκία, η οικοδομική δραστηριότητα είχε διακοπεί […] και έτσι βρήκα χρόνο για να αναπτύξω μια ιδέα σχετική με τη μετατροπή του Λυκαβηττού σε έναν ωραίο τόπο αναψυχής που βάφτισα: “Αέριον Θεραπευτήριον”, την εφοδίασα μάλιστα με ένα υπόμνημα όπου εξηγούσα τους σκοπούς μου, δυστυχώς όμως δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα». Οραματικός στις επιδιώξεις του δεν ήταν μόνο ο τετραπέρατος αρχιτέκτων, ήταν και ο Τρικούπης που είχε στο μεταξύ αναλάβει τα ηνία της χώρας, με βαρύ ωστόσο εξωτερικό δανεισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή