Οι οραματικές προτάσεις αρχιτεκτόνων κυοφορούνται συνήθως όταν εκλείπουν αναθέσεις, όταν οι συνθήκες επιβάλλουν επώδυνους συμβιβασμούς που επιβραδύνουν την ανάπτυξη. Το 1885 είναι μια τέτοια χρονιά, όταν ο Ερνστ Τσίλλερ γράφει στις Αναμνήσεις του: «Ενόσω ο Δηλιγιάννης ήθελε πόλεμο με την Τουρκία, η οικοδομική δραστηριότητα είχε διακοπεί […] και έτσι βρήκα χρόνο για να αναπτύξω μια ιδέα σχετική με τη μετατροπή του Λυκαβηττού σε έναν ωραίο τόπο αναψυχής που βάφτισα: “Αέριον Θεραπευτήριον”, την εφοδίασα μάλιστα με ένα υπόμνημα όπου εξηγούσα τους σκοπούς μου, δυστυχώς όμως δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα». Οραματικός στις επιδιώξεις του δεν ήταν μόνο ο τετραπέρατος αρχιτέκτων, ήταν και ο Τρικούπης που είχε στο μεταξύ αναλάβει τα ηνία της χώρας, με βαρύ ωστόσο εξωτερικό δανεισμό.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ