Το πέρασμα του «Μπάλλου» άφησε πίσω του, από την πρώτη κιόλας μέρα, σημαντικές καταστροφές. Αφησε όμως και εικόνες που θα τις θυμόμαστε για καιρό. Σαν κι αυτή των μαθητών που περπατούσαν πάνω σε μια γέφυρα από θρανία. Ή την άλλη των μικρών παιδιών που τα μετέφεραν στην αγκαλιά οι δάσκαλοι γιατί η τάξη τους πλημμύρισε. Αλλά κι εκείνη του λεωφορείου που μισοβυθίστηκε σε έναν υπογειοποιημένο δρόμο.

Τα πλάνα που όλοι είδαμε σε ερασιτεχνικά βίντεο ή στα δελτία ειδήσεων δεν τιμούν τον κρατικό μηχανισμό. Μπορεί η Πολιτική Προστασία να φρόντισε να ενημερώνει τους πολίτες με μηνύματα στο 112 ή να απαγορεύσει τη νυχτερινή κυκλοφορία στον Κηφισό και την Παραλιακή, ωστόσο το μάθημα που πρέπει να πάρει το σύνολο του κράτους απ’ όσα ζήσαμε χθες είναι πως η πρόληψη αποδεικνύεται η σημαντικότερη άμυνά μας απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλεί η κλιματική αλλαγή.

Κι όταν λέμε πρόληψη δεν εννοούμε μόνο την ετοιμότητα των δυνάμεων της Πυροσβεστικής ή του Στρατού. Αναφερόμαστε και στα μικρά πράγματα που οφείλει να κάνει σε καθημερινό επίπεδο κάθε διοικητική βαθμίδα του κράτους. Ο καθαρισμός των υδρορροών στα δημόσια σχολικά κτίρια ή των φρεατίων σε μεγάλες λεωφόρους και μικρούς δρόμους δεν είναι λιγότερο σημαντικός από τα αντιπλημμυρικά έργα στα καμένα.

Δήμοι και περιφέρειες υποχρεούνται να μεριμνούν από πριν – στο μέτρο που τους αναλογεί – για να περιορίσουν τα τυχόν προβλήματα από μια τόσο έντονη κακοκαιρία. Κι η Πολιτεία καλείται όχι απλώς να οργανώνει την αντίδραση, αλλά και να ελέγχει προκαταβολικά όλους τους εμπλεκομένους ώστε να ανταποκρίνεται στο στοιχειώδες καθήκον της να προστατεύει τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών.