Οι «Υποψήφιοι» (2012), μια πολιτική κωμωδία του Τζέι Ρόουτς – πρωτότυπος τίτλος: The campaign (Η [προεκλογική] εκστρατεία) – δεν πήγε πολύ καλά στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, εν μέρει δικαίως: έβριθε από μπαλαφάρες που, πριν από μια δεκαετία ακόμη, τις θεωρούσαμε «αμερικανιές», παρότι  είναι πλέον τόσο ενσωματωμένες και στη δική μας πολιτική ζωή, ούτως ώστε δεν θα μας ενοχλούσαν σήμερα εξίσου. Σύμφωνα με το στόρι, ένας εγωπαθής γερουσιαστής με τέσσερις θητείες στην καμπούρα του – ο Γουίλ Φέρελ – κατεβαίνει υποψήφιος για πέμπτη φορά και βρίσκεται αντιμέτωπος με το απόλυτο αουτσάιντερ – τον Ζακ Γαλιφιανάκη – που παραδόξως παίρνει προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις. Οι δύο υποψήφιοι, τόσο ως χαρακτήρες όσο και ως παρουσίες, είναι τα άκρα αντίθετα: υψηλόσωμος κι επιβλητικός ο Φέρελ, τυπικός WASP (White Anglo-Saxon Protestant: Λευκός Αγγλοσάξονας Προτεστάντης), με αναμενόμενη «σιδερωμένη» πολιτική ρητορική· βραχύσωμος και υπέρβαρος ο Γαλιφιανάκης, εκκεντρικός, με αθυρόστομο δημόσιο λόγο που πολύ απέχει, αν δεν υποσκάπτει ανοιχτά την αμερικανική πολιτική ορθότητα (κάτι που ο συγκεκριμένος ηθοποιός θα αναδείξει ως στοιχείο της καλλιτεχνικής του persona και στην κατοπινή του καριέρα).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή