Πρωτοπόρος στον αγώνα για τα δικαιώματα των διεμφυλικών

Αναμνήσεις: Κάθε χειμώνα, γύρω στα μέσα Νοεμβρίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τρανς Μνήμης για τους διεμφυλικούς συνανθρώπους μας που σκοτώνονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο σε εγκλήματα μίσους, γινόταν μια υποδειγματική ημερίδα για τα δικαιώματα των διεμφυλικών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα, στην εργασία, την πρόσβαση στην υγεία κ.α. Στην ημερίδα αυτή συμπεριλαμβανόταν κι ένα πολιτικό πάνελ, με εκπροσώπους των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Κανένα κόμμα δεν τόλμησε ποτέ να μη στείλει εκπρόσωπο όταν το ζητούσαν. Παρότι οι περισσότεροι υποψιάζονταν ότι θα βρίσκονταν μπροστά σε ένα κοινό καχύποπτο από την περιθωριοποίηση, την απάθεια της εξουσίας και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Το πολιτικό πάνελ συντόνιζε μια δημοσιογράφος υπό τις αυστηρές οδηγίες της Μαρίνας: Δεν θα διακόπτει κανείς από κάτω, δεν θα μιλήσει κανείς άσχημα, δεν θα γιουχάρει. Ηταν ξεκάθαρη στο ότι, είτε αρέσει είτε όχι, το σωματείο της θα μιλάει με τα κόμματα, θα μιλάει με τις κυβερνήσεις, διότι οι αλλαγές περνάνε από τους θεσμούς. Δεν ήταν όμως η ίδια μαλθακή μαζί τους. Ηταν πάντοτε πολύ δίκαιη. Τους έλεγε αλήθειες ευθέως, χωρίς εξαλλοσύνες αλλά και χωρίς μισόλογα, αντιλαμβανόμενη τη δύναμή τους αλλά και το ρεαλιστικό μέτρο των δυνατοτήτων τους. Η φήμη της ήταν τέτοια που – μια χαρακτηριστική στιγμή θα αφηγηθώ – ένας βουλευτής, ψημένος σε σκληρές αντιπαραθέσεις, μια φορά παρακάλεσε τη δημοσιογράφο «αν δεις ότι πάω να πω καμιά βλακεία, κάποια λάθος λέξη, βοήθησέ με σε παρακαλώ, θα με “σκοτώσει” η Γαλανού».