Από μια άποψη η υποχρεωτική, λόγω ιού, αποχή από τις θεατρικές πρεμιέρες μου έδωσε την ευκαιρία να βλέπω και σειρές στην τηλεόραση. Και με χαρά και αισθητική απόλαυση βλέπω την έξοχη σειρά «Αγριες Μέλισσες». Η σειρά αυτή, που καταγράφει τη μεταπολεμική μας κοινωνική, ιδεολογική και ηθική συνθήκη, αυτές τις μέρες ασχολείται με μια επώδυνη ιστορική, πρόσφατη περίοδο της χώρας μας: τη χούντα των συνταγματαρχών. Το ενδιαφέρον μου για εκπομπές μυθοπλασίας, σε σχέση με την επί 50 χρόνια αφοσίωσή μου στα θεατρικά πράγματα και, ως εκ τούτου, και τις αποτυπώσεις του θεάτρου στο ραδιόφωνο, το σινεμά και την τηλεόραση, με οδήγησε να πληροφορηθώ και για την ανταπόκριση που έχει αυτό το τόσο καυτό θέμα, ένα ιστορικό τραύμα, στο κοινό. Ενα κοινό που καλείται να αντιμετωπίσει και να κρίνει γεγονότα και ιδέες πριν από παραπάνω από μισό αιώνα. Και με απελπισία διαπίστωσα πως, ενώ η ιστορία που αφηγείται αυτό το πολύ αξιόλογο τηλεοπτικό δραματικό έργο, όσο αφηγούνταν γεγονότα της μετά τον Εμφύλιο κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης, είχε μια θεαματικότητα γύρω στο 30%, τώρα που αναφέρεται στην περίοδο της χούντας, έπεσε σχεδόν στα μισά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή