«Ισορροπώ φοβούμενος το κενό, όχι την ίδια την πτώση. Σαν τον σχοινοβάτη»

Σχοινοβάτης. Ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Μάνος Καρατζογιάννης σχοινοβατεί, όπως η Τέχνη του. Οχι μόνον σε σχέση με την αποδοχή του κοινού – να μια σισύφεια έγνοια για τον ηθοποιό – αλλά και με την τρέχουσα εποχή. Τον ξέρω από παλιά. Από όλη του τη θαυμαστή εξέλιξη. Νέος ηθοποιός, σκηνοθέτης, έμπειρος ηθοποιός, συγγραφέας, διδακτορικός ερευνητής πάνω στο έργο της αγαπημένης του Λούλας Αναγνωστάκη, σήμερα καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Σταθμός στο σκληρό κέντρο της πόλης. Την ώρα που τυπώνεται η εφημερίδα μας, ο Μάνος, ταξιδεύει από Σουηδία στη χώρα μας. Εκεί παρουσίασε τη Φαίδρα του στο Εθνικό Περιφερειακό Θέατρο Östgötateatern. Και τον φαντάζομαι να τρέχει πάλι πίσω στο θέατρό του, να τσεκάρει με κάθε λεπτομέρεια το ρεπερτόριο, τις παραστάσεις, τις παραγωγές που κατευθύνει ή οργανώνει. Σε μικρό διάλειμμα από όλα αυτά, στέκεται λίγο στον παράδρομο και μας μιλάει για την Αθήνα, τη Λούλα, το θέατρο, την Ιστορία της χώρας και τα όνειρά του.