Εξήντα χρόνια από τη σφαγή των Αλγερινών στον Σηκουάνα

Παρίσι, 17 Οκτωβρίου του 1961. Σε πέντε μήνες, οι συμφωνίες του Εβιάν θα βάλουν τέλος στον πόλεμο της Αλγερίας. Ακόμη όμως δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ. Το αλγερινό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FLN) έχει ενισχύσει τις επιθέσεις εναντίον αστυνομικών στη Γαλλία, η κυβέρνηση Ντε Γκωλ έχει επιβάλει νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας στους αλγερινούς κατοίκους της Γαλλίας, το FLN απαντά διοργανώνοντας μια μεγάλη νυχτερινή διαδήλωση. Συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες Αλγερινοί. Η καταστολή είναι «άγρια, βίαιη, αιματηρή». Η αστυνομία πυροβολεί εναντίον του πλήθους, διαδηλωτές σπρώχνονται στον Σηκουάνα και πνίγονται, κάπου 12.000 άλλοι συλλαμβάνονται. Η επίσημη ανακοίνωση μιλάει για μόλις τρεις νεκρούς, η μετέπειτα ιστορική έρευνα για εκατοντάδες. Θα περάσουν όμως 40 χρόνια για να τοποθετήσει ο δήμος του Παρισιού, το 2001, μία αναμνηστική πλάκα για τα θύματα. Αλλα έντεκα για να παραδεχθεί ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας, ο Φρανσουά Ολάντ, το 2012, ότι έλαβε χώρα η σφαγή. Και ακόμα εννέα για να μιλήσει ο νυν πρόεδρος, ο Εμανουέλ Μακρόν, στην 60ή επέτειό της, για «ασυγχώρητα για τη Γαλλική Δημοκρατία εγκλήματα», που «διαπράχθηκαν εκείνη τη νύχτα υπό τη διοίκηση του Μορίς Παπόν», του διαβόητου διοικητή της αστυνομίας του Παρισιού (1958-1967) που καταδικάστηκε το 1998 για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αφού πρώτα αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του 1980 ως συνεργάτης των Ναζί επί Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.