Η προσεκτική μελέτη των πηγών και των γεγονότων ανατρέπει τους αστικούς μύθους και οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα: η ναυμαχία του Ναυαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827), μία από τις μεγαλύτερες και τις σπουδαιότερες του 19ου αιώνος, δεν υπήρξε τυχαίο γεγονός ή θερμό επεισόδιο, αλλά προσεκτικά προσχεδιασμένη σύγκρουση. Δεν πραγματοποιήθηκε με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδος, αλλά για πολύ ευρύτερους, παγκόσμιους γεωστρατηγικούς σκοπούς και κυρίως τον έλεγχο της Αιγύπτου άρα της (συντομοτέρας μέσω Μεσογείου) οδού προς την ινδική υποήπειρο από τη Μεγάλη Βρετανία. Ταυτόχρονα είχε στόχο την καταστροφή όχι της τουρκοαιγυπτικής δύναμης του ίδιου του Ιμπραήμ αλλά του πανίσχυρου πατέρα του Μοχάμετ Αλι, ώστε να καταστείλει την προσπάθεια του αλβανού κυβερνήτη της οθωμανικής Αιγύπτου να αποκτήσει τον έλεγχο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και να καταργήσει τα αποικιακά εμπορικά προνόμια των Μεγάλων Δυνάμεων, όπως είχε ήδη κάνει στην Αίγυπτο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή