Η νέα συμφωνία ελληνοαμερικανικής αμυντικής συνεργασίας (MDCA) 5ετούς διάρκειας και η επιστολή Μπλίνκεν που τη συνοδεύει αποτελούν σημαντική εξέλιξη. Σε συνδυασμό με την ελληνογαλλική συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας βελτιώνει αισθητά το ισοζύγιο ισχύος της χώρας. Αλλά οι συμφωνίες αυτές, όσο σημαντικές κι αν είναι, δεν μας λύνουν τα προβλήματα. Τα προβλήματα με την Τουρκία θα λυθούν μέσω μιας σοβαρής πολιτικής προσέγγισης διαλόγου και διαπραγμάτευσης. Αλλά εδώ τείνει να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι μάλλον δεν χρειάζεται να μπούμε σε μια εντατική διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων, αφού έχουμε εξασφαλίσει ευρύτερη υποστήριξη και όπλα. Τα όπλα όμως δεν λύνουν προβλήματα. Αποτρέπουν – στο μέτρο που αποτρέπουν – συγκρούσεις. Αν και καμιά φορά τις προκαλούν. Και καλές οι ρήτρες αμοιβαίας συνδρομής και δεσμεύσεων, αλλά ας μην καλλιεργούμε και επικίνδυνες αυταπάτες και φαντασιώσεις. Τα προβλήματα πρέπει να τα λύσουμε στο συντομότερο χρονικό διάστημα. Και εν τω μεταξύ η ελληνική πλευρά φαίνεται να εκπλήσσεται που το σχετικά «ήρεμο καλοκαίρι» έχει δώσει τη θέση του σε ένα «επιθετικό φθινόπωρο». Εκπλήσσεται όταν (υποτίθεται) γνωρίζει καλά, όπως διατείνεται, τη φύση και συμπεριφορά της Τουρκίας (αυταρχική, επεκτατική, επιθετική χώρα που δεν σέβεται διεθνές δίκαιο και κανόνες, κ.λπ.). Εκτιμώντας λοιπόν ότι αυτή είναι η Τουρκία, η Ελλάδα φαίνεται να πίστευε ότι:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή