Η Αραβική Ανοιξη υποσχέθηκε να φέρει τη «δημοκρατία», την «ελευθερία» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» σε χώρες και λαούς που ζούσαν κάτω από το σκήπτρο «αιμοσταγών τυράννων» και που ακολουθούσαν θρησκείες και τρόπους ζωής μη αντάξιες του «δυτικού πολιτισμού». Θα μπορούσε να εκληφθεί ως σταυροφορία, κακέκτυπο των αντίστοιχων του Μεσαίωνα, στην πράξη όμως η επιχείρηση αποδείχθηκε πολύ λιγότερο φιλόδοξη και δραματικά πιο ταπεινή. Στην ουσία ήταν μια κίνηση απελπισίας του δυτικού κόσμου να σπάσει τον κλοιό που περικλείει και συσφίγγει την Ευρώπη: το Ισλάμ στον Νότο και στα νοτιοανατολικά, τη Ρωσία στην Ανατολή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή