Η κάθοδος κάθε προσώπου σε εκλογές είναι κέρδος για μια δημοκρατία που τρέφεται από την πολιτική αντιπαράθεση. Πόσο μάλλον όταν το πρόσωπο είναι προβεβλημένο και η υποψηφιότητα έχει πιθανότητες να δημιουργήσει προστιθέμενο ενδιαφέρον και να έλξει περισσότερο κόσμο στην κάλπη. Σημασία έχει, ωστόσο, και το νόημα κάθε υποψηφιότητας, όπως βγαίνει μέσα από την αιτιολόγηση που τη συνοδεύει, τη σχέση της με τα γεγονότα, τον χρόνο και τον τρόπο υπό τον οποίο έλαβε χώρα. Εν σχέσει με την κάθοδο πρώην πρωθυπουργού στις εσωκομματικές εκλογές ενός κόμματος που δεν είναι ίδιο, ούτε με ούτε χωρίς εκείνον, από τότε που το ίδρυσε ο πατέρας του, κρίσιμο είναι ότι η απόφαση της υποψηφιότητας δεν ελήφθη από την αρχή της διαδικασίας και με συγκεκριμένο πολιτικό σκεπτικό, αλλά την τελευταία στιγμή και μετά το εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός που γνωρίζουμε όλοι. Καθοριστικό είναι επίσης αν στόχος της υποψηφιότητας ήταν να καλυφθεί κάποιο «κενό», που δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να υπάρχει με τόσους, διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά όλους σοβαρούς υποψηφίους, ή αποτελεί «επιστροφή δικαίωσης» για μια κυβερνητική θητεία και μια κυβερνητική αποχώρηση που έχουν περάσει στην Ιστορία. Σε κάθε περίπτωση, τις απαντήσεις και για το νόημα και για τη δυναμική κάθε υποψηφιότητας στις σημερινές συνθήκες θα τη δώσουν με την ψήφο τους, που δεν είναι ποτέ και για κανέναν δεδομένη, όσοι προσέλθουν στις κάλπες ενός νέου ξεκινήματος.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ