Είναι μια καλή ευκαιρία που προφανώς την έχουν συνδιαμορφώσει μια σειρά κινήσεων και στρατηγικών της ελληνικής πλευράς. Ο λόγος για τη Σύνοδο Κορυφής και το προνομιακό momentum για εμάς να θέσουμε μια σειρά ζητημάτων με πειθώ, άνεση αλλά και προοπτικές. Κι αυτό αφού στο πλευρό μας έχουμε εκτός του Μακρόν και του Ντράγκι και πρόσωπα όπως η Λαγκάρντ.

Και όλοι/ες οι παραπάνω είναι σύμμαχοί μας, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο, όχι μόνο στο γεωπολιτικό πεδίο, αλλά και στο σκέλος της οικονομίας, των ελληνοτουρκικών, μα και των μεταναστευτικών ροών. Ας είναι η σημερινή στρατηγική συμμαχιών ένα μοντέλο για όλο το επόμενο διάστημα που θα έχουμε μπροστά μας την ενεργειακή κρίση, τους όρους ανάταξης των οικονομιών στη μετά covid εποχή, αλλά και παγίως την τουρκική παραβατικότητα που δεν μοιάζει να κοπάζει ούτε στο σκέλος των προκλήσεων προς τη χώρα μας, ούτε στο σκέλος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ισως δεν υπήρξε κοντινή εποχή που να μετρούσαμε τόσο σταθερό κύκλο χωρών που να ασπάζονταν τις θέσεις μας και βέβαια ας μην ξεχνάμε πως διαδραμάτισε ρόλο η στρατηγική μας υπενθύμιση πως είμαστε και παραμένουμε σταθερός και ασφαλής παράγοντας για όλη την περιοχή της ΝΑ Μεσογείου ως μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ με αποτρεπτική ισχύ, αλλά και πείρα διπλωματίας. Σε έναν χάρτη που ρευστοποιείται ταχέως, η Ελλάδα έχει σταθερό βηματισμό και εξωστρέφεια, κόκκινες γραμμές και προοπτικές ανάπτυξης.