Δεν είχα προλάβει να συνέλθω καλά καλά από την καταιγίδα που είχε ξεσπάσει ενώ βρισκόμουν καθ’ οδόν για να συναντήσω τον Αγγελο Παπαδημητρίου. Προσπαθούσα να διαχειριστώ το μουσκεμένο αδιάβροχο, το σακίδιο και τα παπούτσια που είχαν μουλιάσει ενώ μια μικρή λιμνούλα είχε σχηματιστεί γύρω μου στη μέση του μικρού εστιατορίου της οδού Πετράκη. Κι ίσως να ήταν αυτή η εικόνα – του ταλαιπωρημένου από τη βροχή περιπατητή – που έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει η συζήτηση για το θύμα μιας άλλης «καταιγίδας» – διαδικτυακής κατά κύριο λόγο – που είχε ξεσπάσει εκείνες τις ημέρες και δεν έλεγε να κοπάσει: το γλυπτό της Μαρίας Κάλλας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή