Δεν ξέρεις τι είναι να στέκεσαι στο κρύο φορώντας μόνο την πιτζάμα σου, άντε και ένα μπουφάν από πάνω. Να σπρώχνεις τα πόδια πιο βαθιά μέσα στις παντόφλες, αλλά το κρύο να σε τρυπάει από το παγωμένο πεζοδρόμιο. Και αυτή η μυρωδιά από το πετρέλαιο να σου φέρνει ζάλη και αναγούλα. Ο θόρυβος της αντλίας σου παίρνει τα αφτιά και ο Πακιστανός με τις γαλότσες, τα χοντρά γάντια και το σβησμένο στριφτό στο στόμα σε κοιτάζει περίεργα. Οχι δεν ξέρεις πώς είναι. Γιατί δεν είσαι διαχειριστής πολυκατοικίας που παραλαμβάνει πετρέλαιο. Είσαι αυτός που κάθεται στον καναπέ του με τα πόδια ζεστά πάνω στο παχύ χαλί. Ομως ο κύριος Θανάσης ξέρει καλά τον ρόλο. Τον ζει στο παγωμένο πετσί του χρόνια τώρα. Διαχειριστής σε πενταώροφη πολυκατοικία στο Μαρούσι. Αν το πετρέλαιο είναι το αίμα στις φλέβες της πολυκατοικίας, ο διαχειριστής είναι η καρδιά.  Δεκαπέντε διαμερίσματα. Μία μικρή πόλη. Αφού σκέφτεται να βάλει πλατάνια στην ταράτσα και να φτιάξει Μεγάλο Περίπατο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή