Το μήλο και η μηλιά

Από τις ειδήσεις της εβδομάδας που πέρασε. Με μπόλικο συναίσθημα γιατί αυτό ώρες ώρες είναι η κινητήριος δύναμη του αθλητισμού. Δεν αφορά στο Τσάμπιονς Λιγκ ή μια ευρωπαϊκή (ποδοσφαιρική) διοργάνωση. Ούτε το ξήλωμα του Τζόρντι Μπερτομέου από την Ευρωλίγκα, που θα οριστικοποιηθεί εντός ολίγων μηνών. Το μάτι πέφτει στον Νεοκλή Αβδάλα. Τον ηλικίας 15 ετών παίκτη που έκανε ντεμπούτο με την πράσινη φανέλα, όντας ο νεαρότερος μπασκετμπολίστας στο τμήμα του Παναθηναϊκού. Και το ρολόι του χρόνου γυρίζει πίσω. Στο μακρινό 1989. Τότε που ο μπαμπάς Δημήτρης Αβδάλας, στέλεχος και ταλέντο ατόφιο των μικρών εθνικών ομάδων, άφηνε (για λίγο, ήλπιζε!) τον Αρη προκειμένου να βρει χώρο και χρόνο συμμετοχής στον Σπόρτιγκ. Πήγαινε στα Πατήσια. Αποτέλεσμα; Εμεινε εκεί 10 χρόνια! Οκτώ στην Α1 και δύο στην Α2. Πρώτος έλληνας σκόρερ και ριμπάουντερ. Με καλό τρίποντο, δεν έκανε την ιδιιαίτερα  σπουδαία καριέρα που ίσως ονειρευόταν αλλά έμεινε στις θύμησες των φίλων της ομάδας. Θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει ως τον «πρώτο» σε μια μικρή οικογένεια με ιστορία όμως μεγάλη. Επαιξε κοντά στον Μίτσελ Ουίγκινς και τον Αλφόνσο Φορντ! Στάθηκε. Και ο γιος του ο Νεοκλής, ελπίζει να κάνει μεστή πορεία στον χώρο.