Ο Μπόμπιο είχε μπει μια ώρα νωρίτερα στο γεμάτο αμφιθέατρο με έναν φουσκωμένο χαρτοφύλακα, όπως πάντα. Tον είχε αφήσει στην έδρα και είχε κάνει μερικά βήματα με τα χέρια πίσω από την πλάτη, κοιτώντας τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί για να τον ακούσει – παλιούς και νέους φοιτητές, συναδέλφους του από άλλα τμήματα, απλούς πολίτες που ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν. Ηταν συγκινημένος, από το μυαλό του πέρασε το πρώτο του μάθημα πολιτικής φιλοσοφίας, τον Δεκέμβριο του 1935, και ήθελε να πιάσει κουβέντα με τον καθένα από τους συγκεντρωμένους, να τους σφίξει το χέρι, να τους ευχαριστήσει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή