Ελλάδα – Τουρκία: το δίλημμα ασφάλειας

Υπάρχει τον τελευταίο καιρό έντονη κινητικότητα στην εξωτερική πολιτική, με διμερείς και τριμερείς συμμαχίες και με εξοπλισμούς: αγορά πολεμικών πλοίων (Belh@rra, Gowind), αεροσκαφών (Rafale, Mirage) και πυραύλων, ενδιαφέρον για  ισραηλινό σύστημα Iron Dome, κ.λπ. Η στόχος είναι σαφής, πρόκειται για αντίδραση στον «εξ ανατολών κίνδυνο». Η ελληνική κυβέρνηση επιδίδεται σε «εξισορρόπηση ισχύος», υπό τη διττή της έννοια όπως είναι γνωστή στη θεωρία της Διεθνούς Πολιτικής: «εσωτερική εξισορρόπηση» (με αυξημένους εξοπλισμούς) και «εξωτερική εξισορρόπηση» (με κατάλληλες συμμαχίες και άξονες). Πρόκειται για στρατηγική αποτροπής και όχι βέβαια για προετοιμασία για επιθετικό πόλεμο, με βάση και το περίφημο οξύμωρο σχήμα του ρωμαίου συγγραφέα Publius Vegetius στο έργο του «Epitoma rei militaris» (4ος αιώνα μ.Χ.), ότι «όταν θέλεις ειρήνη να προετοιμάζεται για πόλεμο» (si vis pacem para bellum).