Εκεί που έσταξε το πρώτο δάκρυ του καλοκαιριού

Είμαστε στην Καισαριανή, Σάββατο πρωί. Συνομιλώ ήδη τριάντα λεπτά με τον λαϊκό δημιουργό Βαγγέλη Κορακάκη και δεν έχουμε πιάσει στα θέματά μας ακόμη τη μουσική. Βάρναλης, Κυριάκος Σιμόπουλος, Ξένοι Περιηγητές, Καραγκιόζης, Λούκι Λουκ, Αστερίξ. Μιλάμε για βιβλία, κείμενα, γραφή. Το λεπτό τομίδιο με το κίτρινο εξώφυλλο που κοσμεί ένας ναΐφ πίνακας με έναν παλαιστή του Κώστα Λαδόπουλου έχει μόλις εκδοθεί και στη θέση του συγγραφέα έχει τον Κορακάκη. Τίτλος: «Αδολη σιωπή». Εντάξει, η έκδοση συνοδεύεται από νέο δίσκο, αλλά εδώ η έκπληξη είναι τα μικρά πεζά διά χειρός Βαγγέλη που δεν ξέρεις αν πρέπει να τα κατατάξεις στην ποίηση, στο διήγημα, στο πεζό. Σίγουρα βγαλμένα και δουλεμένα από βιώματα ενός καλλιτέχνη που συνεχίζει τη μακρά παράδοση του λαϊκού τραγουδιού. Και με σταθερή του έδρα την Καισαριανή, εδώ και περίπου τέσσερις δεκαετίες έχει εμπλουτίσει το είδος με τη δική του ματιά. Είναι πρωί, όπως σας είπα, οι ήχοι της γειτονιάς (που κρατά κάτι μεταπολεμικό μαζί με κάτι νεόδμητο) ανακατεύονται με τις αφηγήσεις του Κορακάκη, που διακόπτονται για τηλέφωνα κρατήσεων – απαντά ο ίδιος! Είμαστε στο μαγαζί του Κρύπτη, τέως Μαγιοπούλα, λίγα μέτρα απ’ το πατρικό του και το καμαράκι όπου γράφει και όπου έχουν μπει ονόματα όπως ο Μητροπάνος ή ο Νταλάρας και άλλοι που έχουν ερμηνεύσει τραγούδια του.