Η Ανγκελα Μέρκελ εφάρμοσε ευλαβικά ένα δόγμα που – τυχαία, άραγε; – διατύπωσε ο καγκελάριος του πρώτου Ράιχ της Γερμανίας. «Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», είχε πει ο Οτο φον Μπίσμαρκ και η Μέρκελ δεν έκανε τίποτε διαφορετικό. Κάποιοι, βεβαίως, θα πουν ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Εχοντας βρεθεί επικεφαλής της ισχυρότερης ευρωπαϊκής χώρας σε διαδοχικές κρίσεις, η μία βαθύτερη από την άλλη – χρηματοπιστωτική, Προσφυγικό, Brexit, πανδημία κ.λπ. – θα έπρεπε είτε να τολμήσει τις μεγάλες τομές και ανατροπές που αλλάζουν τον ρου της ιστορίας είτε να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται, στο μέτρο του εφικτού. Για το πρώτο θα έπρεπε να διαθέτει όραμα, ενώ για το δεύτερο αρκούσε η τέχνη του πολιτικού ισορροπιστή, με μικρή δόση από φοβέρα. Οραμα, πάντως, σίγουρα δεν διέθετε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή