Ενα βλέμμα για όλους

«Ο θάνατος έχει ένα βλέμμα για όλους…». Είναι ένας διάσημος στίχος, ο πιο διάσημος της ποιητικής του Ιταλού Τσέζαρε Παβέζε, που αυτοκτόνησε το 1950. Αποσιωπώ επιτηδευμένα τη συνέχεια, επειδή δεν έχω σκοπό να γράψω για τον Παβέζε, αλλά για τον θάνατο ως μείζον γεγονός της κοινωνικής ζωής. Ως αναπόφευκτο αλλά και θλιβερό συμβάν, το τελευταίο στη ζωή των ανθρώπων, το όποιο νόημα του οποίου δεν το δίνει ο ίδιος ο εκλιπών ή η εκλιπούσα, το δίνουν οι ζωντανοί. Συχνά παραπέμποντας στη ζωή αυτού ή αυτής που ετελεύτησε. Αλλοτε πάλι, ορίζοντας τη γωνία από την οποία κοιτάζουμε τη ζωή και το έργο του τεθνεώτος, που ανακαλείται αποσπασματικά ή και καθόλου – διότι επιλέγεται η μυθολογική πλευρά του περάσματος του απόντος ή της απούσης.