Ονειρα δεν υπάρχουν. Αυτό που βλέπω όταν κλείνω τα μάτια είναι η ζωή μου. Μια φορά, ανεβαίνοντας χωρίς σκοπό την πλαγιά του Λυκαβηττού, με απειλούσαν κάτι ξερά φυτά, αυτά που οι αδαείς ονομάζουν Αθανάτους. (Δεν υπάρχει αθανασία, πόσω μάλλον στον κόσμο της χλωρίδας.) Τα φοβόμουν πολύ. Ενιωθα παγιδευμένος και άνοιγα πάντα τα μάτια κάθιδρος. Μετά, ξανά και ξανά τα ίδια. Κράτησε χρόνια αυτό αλλά δεν το έβαζα κάτω. Σε πρώτη ευκαιρία ξαναέκλεινα τα μάτια. Ηθελα να ζήσω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή