«Ενα, δύο, τρία, πάμε»: τα λόγια της Αιμιλίας, της μεγαλύτερης κόρης της Φώφης Γεννηματά, τη στιγμή που αποχαιρετούσε τη μητέρα της, συνοψίζουν την προσωπική και την πολιτική της ιστορία. Μια γυναίκα που, εκτός από τις φορές που χρειάστηκε τα χέρια των παιδιών της για να σταθεί όρθια, ήταν αυτή που μετρούσε αντίστροφα για να πάρει φόρα, προσφέροντας αισιοδοξία τόσο στην κανονική όσο και στην πολιτική οικογένειά της, παλεύοντας παράλληλα μια δική της μάχη με τον καρκίνο, στην οποία αναφερόταν μόνο όταν θεωρούσε πως έπρεπε. Οσοι μαζεύτηκαν για να την αποχαιρετήσουν στη Μητρόπολη, βρέθηκαν σε μια κηδεία φόρο – τιμής σε μια πολιτικό, μητέρα και σύζυγο που έφυγε άδικα πολύ νωρίς και παράλληλα έγιναν κοινωνοί μιας παρακαταθήκης ενότητας, που πια θα μείνει χαραγμένη ως βίωμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή