Υπό προθεσμία είμαστε. Ολοι. Καμιά φορά όμως, όπως έγινε με τη Φώφη Γεννηματά, η απώλεια γίνεται συνδετικός ιστός. Ο πόνος του συζύγου της, των παιδιών και της αδελφή της έγινε πόνος όλων. Οπως έγραψε η Φωτεινή Τσαλίκογλου «ανθρώπινα πλάσματα που σε μεταμορφώνουν σε ανθρώπινο πλάσμα. Υπονομεύουν το “κατά μόνας”. Σχηματίζουν αναπάντεχες κοινότητες… Δεν κρατά πολύ. Οσο μια παράξενη αναπνοή. Εστω για λίγο όμως θα άξιζε να βιωθεί ως ένα ενδεχόμενο αυτό το μαγικό ανοίκειο. Αυτό το “άλλο” που θα μπορούσε να είμασταν εμείς».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή