Τι Αστυνομία θέλουμε;

Εύκολα συμπεράσματα, αβασάνιστες σκέψεις, διατύπωση απόψεων χωρίς στοιχειώδη επεξεργασία ή στοιχεία. Για μία ακόμη φορά ο δημόσιος λόγος διχάστηκε με αφορμή τα αιματηρά γεγονότα στο Πέραμα. Ηταν 1η Μαρτίου 2011 όταν δύο άνδρες της Ομάδας ΔΙΑΣ, Γιάννης Ευαγγελινέλης, 23 ετών και Γιώργος Σκυλογιάννης, 22 ετών, έπεφταν νεκροί σε καταδίωξη ληστών, οι οποίοι πυροβόλησαν στο κεφάλι τους δύο νεαρούς αστυνομικούς, ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν με κλεμμένο αυτοκίνητο στην περιοχή του Ρέντη. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί εάν οι άνδρες της Ομάδας ΔΙΑΣ είχαν προλάβει να πυροβολήσουν πρώτοι. Ετσι και τότε είχε πυροδοτηθεί η γνωστή συζήτηση για τα όρια της άμυνας και τους κανόνες εμπλοκής της Αστυνομίας. Περίπου με το ίδιο σκεπτικό με τα τωρινά γεγονότα στο Πέραμα. Από την ανάποδη. Απλά αυτή τη φορά για ένα γεγονός που αποτελεί ακόμα αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης, το οποίο θα εξετάσουν εμπειρογνώμονες και ειδικοί, τα κόμματα έσπευσαν να εκφέρουν την προ του γεγονότος σχηματισμένη πολιτική τους άποψη. Κατά τα λοιπά το «αστυνομικό δελτίο» κύλησε ως συνήθως. Ο βουλευτής του ΜέΡΑ 25, Κρίτων Αρσένης, κατήγγειλε την αστυνομική αυθαιρεσία προειδοποιώντας ότι «δεν θα περάσει η καταπάτηση της Δημοκρατίας». Ως καταπάτηση της Δημοκρατίας εννοούσε, όπως εξήγησε, ότι του απαγορεύτηκε να διαδηλώσει σε τρεις λωρίδες, αλλά μόνο σε δύο. Αυτό δηλαδή που προβλέπει ο νόμος. Από την άλλη στον χώρο των Πανεπιστημίων εμπλουτίστηκε το ανθολόγιο τραμπουκισμού, με την Αστυνομία απούσα. Ο κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης κρατήθηκε υπό συνεχείς ύβρεις και επί 4 ώρες όμηρος στο γραφείο του από ομάδα 20 ατόμων, του απαγορεύθηκε με βία η χρήση τηλεφώνου, ενώ παριστάμενος προσπάθησε να του βάλει στιλό στο χέρι για να υπογράψει την ανάκληση mail που είχε στείλει σε φοιτητή, ο οποίος είχε επιπληχθεί για αφισορρύπανση. Μία κοπέλα τον φωτογράφιζε, ενώ δύο μεγαλόσωμα άτομα στην έξοδο του γραφείου ρύθμιζαν ποιος έμπαινε και έβγαινε, εμποδίζοντας βίαια την έξοδο του κοσμήτορα. Ουδείς επενέβη, αφού η κυβέρνηση ακόμα να ανακοινώσει πότε σκοπεύει να εφαρμόσει το ψηφισμένο μέτρο της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Κάποια στιγμή όμως θα ήταν καλό να αποφασίσουμε σε τι κράτος θέλουμε να ζούμε και τι Αστυνομία θέλουμε. Εάν θέλουμε να επεμβαίνει ή όχι. Εάν τους θεωρούμε μπάτσους ή θεσμικά όργανα. Διότι εάν λέμε ότι είναι «μπάτσοι», όπως τους είχε αποκαλέσει κάποτε ο Νίκος Βούτσης («το να έχει όπλο ο κάθε μπάτσος, μπράβος και οτιδήποτε κυκλοφορεί στη χώρα»), τότε θα συμπεριφέρονται ως «μπάτσοι». Προφανώς και έχουν υπάρξει περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας. Επίορκοι ή κακοί επαγγελματίες υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Και πρέπει να τιμωρούνται. Εάν όμως θέλουμε να μη συμπεριφέρονται ως μπάτσοι θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι αποτελούν όργανα του κράτους, διότι από αυτή την παραδοχή κατοχυρώνονται και οι υποχρεώσεις τους. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι στις Δημοκρατίες ο αστυνομικός είναι εντεταλμένος από την Πολιτεία και του έχει εκχωρηθεί το δικαίωμα άσκησης νόμιμης βίας για την επιβολή του νόμου. Πρόκειται για αρχή που προβλέπεται σε όλες τις σύγχρονες Δημοκρατίες. Αυτό που δεν προβλέπεται είναι να δίνεται εντολή να μη γίνονται καταδιώξεις, μη και γίνει κάποια στραβή στη βάρδιά τους.