Ο φθινοπωρινός ήλιος στην πλατεία του Μεταξουργείου δίνει τη δυνατότητα ακόμη στον κόσμο να κάθεται έξω στα καφέ και οι συζητήσεις να ανακατεύονται με τη ροή της πόλης, Μεσημέρι και συναντώ τον ηθοποιό και συγγραφέα Θέμη Πάνου σε μια σύντομη κάθοδό του στην Αθήνα, αφού εσχάτως εργάζεται στο ΚΘΒΕ. Μιλάει χαμηλόφωνα αλλά και με καθαρή, σίγουρη εκφορά. Εχοντας διατρέξει σαράντα χρόνια στο θέατρο και έχοντας αποκομίσει ένα από τα κορυφαία βραβεία – Coppa Volpi Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά «Miss Violence» -, δίδει την εντύπωση χορτάτου καλλιτέχνη, αλλά και ταυτόχρονα με εκείνη την έγνοια και ευαισθησία για τα κοινά που χαρακτήριζε τις παλιότερες φρουρές του συναφιού του. Μαζί μιλάμε για τον έρωτα, κεντρικό θέμα του έργου που παίζει στη Θεσσαλονίκη, τη δουλειά του, την Πόλη που τόσο αγαπά και που έζησε μέχρι τα δεκατρία του, αλλά και τα βιβλία που γράφει – ίσως μια άλλη μορφή για να κοινωνήσει το όνειρό του. Ο Θέμης Πάνου ανήκει στις αθόρυβες μα και στέρεες δυνάμεις του ελληνικού θεάτρου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή