Εγραφα τις προάλλες για τις ταραχώδεις παρελάσεις του 2011 και ιδίως για τη μούντζα 16χρονου τότε μαθητή στη Λάρισα προς τους επίσημους. Γιος πολύτεκνης οικογένειας, ο νεαρός έγινε δεκτός από τον Τύπο του ΣΥΡΙΖΑ ως εκφραστής «μιας νέας γενιάς που σιγά σιγά φτιάχνει το δικό της Πολυτεχνείο» («Ελευθεροτυπία», 2/11/2011). Η ΟΛΜΕ, με ανακοίνωσή της, θεώρησε ότι οι μαθητές που υπονόμευσαν την παρέλαση συμμετείχαν «με τον δικό τους τρόπο στις κινητοποιήσεις της 28ης Οκτωβρίου» ενώ η ΕΛΜΕ Λάρισας ζητούσε να μην τιμωρηθεί ο μαθητής, ο οποίος τελικά πήρε μια μέρα αποβολή. Με άλλα λόγια, ο νεαρός με τη μούντζα έγινε σύμβολο των Αγανακτισμένων: «Να αγιάσει το χέρι του», «Μπράβο, στο παιδί! Εχει θάρρος», «Η νεολαία μας τελικά δεν κοιμάται», «Αυτός είναι σύγχρονος ήρωας», «Η εθνική μας μούντζα» ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που συνόδευσαν την πράξη του νεαρού, ο οποίος μπήκε κατευθείαν στη χορεία των αγίων του κινήματος. Τέλος της πρώτης πράξης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή