Εξαίρεση

Δεν είχε καν συμπληρωθεί μια εβδομάδα από τότε που το πολιτικό σύστημα πήρε τα εύσημα – και φυσικά συνεχάρη το ίδιο τον εαυτό του – για την παιδαγωγική ωριμότητα με την οποία αντέδρασε στο άκουσμα του θανάτου της Φώφης Γεννηματά. Πέντε μόλις μέρες ήταν αρκετές για να φροντίσουν τα μεγάλα κόμματα να υπενθυμίσουν ότι ο ήπιος ενωτικός λόγος είναι η εξαίρεση στο modus operandi τους – ακόμη κι όταν το αντικείμενο της συζήτησης θα έπρεπε να υπερβαίνει τους μικροκομματικούς τακτικισμούς. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ένα μακροσκελές, καταγγελτικό της κυβερνητικής πολιτικής, ποστ πρότεινε συναίνεση σε μια μικρή επιτροπή ειδικών από πρόσωπα κοινής αποδοχής – προκειμένου τα μέλη της να εισηγούνται μέτρα κατά της πανδημίας που όλα τα κόμματα θα (sic) αποδεχθούν χωρίς να σκεφτούν το πολιτικό κόστος. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε κατηγορώντας τον αντίπαλό του, «που επενδύει στην καταστροφή», ως φαν των λοκντάουν. Εντάξει, η κόντρα δεν είναι είδηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ρουτίνα της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης χωρίζει σε κερκίδες, κι όχι σε προσεγγίσεις, τις δυο κομματικές έδρες.