Ηταν μόλις πριν από λίγους μήνες όταν ο Μάριο Ντράγκι, που είχε πρόσφατα τότε αναλάβει την πρωθυπουργία της Ιταλίας, αποκάλεσε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «δικτάτορα», λόγω της απρεπούς συμπεριφοράς του προς την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στη διάρκεια επίσημης επίσκεψης της ηγεσίας της ΕΕ στην Τουρκία. Τότε, που δεν υπήρχε καρέκλα για τη Φον ντερ Λάιεν δίπλα στον Ερντογάν, παρά μόνον για τον Σαρλ Μισέλ, με αποτέλεσμα να υπάρξει αμηχανία και εκείνη τελικά, να καθήσει σε έναν καναπέ λίγο πιο πέρα. «Με αυτούς τους δικτάτορες – ας τους πούμε όπως είναι – πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να εκφράζουμε τη διάσταση των απόψεών μας», είχε πει τότε ο Ντράγκι. Εκτοτε οι δυο τους συνομίλησαν μια φορά στο τηλέφωνο για το Αφγανιστάν. Γιατί τα θυμίζω όλα αυτά; Γιατί το Σάββατο ο ιταλός πρωθυπουργός φιλοξένησε, για πρώτη φορά, τον τούρκο πρόεδρο στη Ρώμη για το G20. Το πρώτο «ciao» από κοντά ήταν εμφανώς άβολο και για τους δυο, αλλά μπήκε το καθήκον πάνω από όλα και κανείς δεν αναφέρθηκε στην πρόσφατη ένταση μεταξύ τους. Ξαναμίλησαν για το Αφγανιστάν, αλλά και τη Λιβύη, ενώ ο Ερντογάν θέλησε να μάθει περισσότερα για τις ιταλικές εταιρείες που εργάζονται σε μεγάλα τουρκικά έργα υποδομής. Φεύγοντας, όμως, ο τούρκος πρόεδρος το πέταξε το έμμεσο καρφί του. Κι αυτό γιατί εμφάνισε ένα δώρο για τον Ντράγκι, ένα βιογραφικό βιβλίο που έχει γραφτεί για την πορεία του Ερντογάν, με την έγκρισή του φυσικά. Διακριτικός και μετριόφρων, δεν μπορώ να πω…
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ