Σε επίπεδο εμπορίου μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι σημειώθηκε η πιο σημαντική επιτυχία. Η συμφωνία ΗΠΑ και ΕΕ να θέσουν τέλος στον πόλεμο των δασμών που είχε κηρυχθεί από την περίοδο Τραμπ στα προϊόντα χάλυβα και αλουμινίου αποτελεί, αναμφίβολα, ένα θετικό βήμα, που επιζητούσαν εδώ και μήνες οι δύο πλευρές. Πολύ περισσότερο που συνοδεύεται και από ανάλογες ρυθμίσεις σε δεκάδες άλλα προϊόντα, που θα υπάγονται πλέον σε ένα περίπλοκο σύστημα ποσοστώσεων, ώστε να μην ξεπερνούνται κάποια όρια στις εξαγωγές και τις εισαγωγές.

Οπως παραδέχθηκε ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν, η συμφωνία αφαίρεσε από το τραπέζι «ένα από τα σημαντικότερα διμερή εμπόδια στη σχέση ΗΠΑ – ΕΕ». Ορισμένοι, μάλιστα, θεωρούν ότι η εξέλιξη αυτή κατέστη αναγκαία προκειμένου να μη βαθύνει το ρήγμα ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ειδικά μετά τα όσα ακολούθησαν την υπογραφή της AUKUS και την οργισμένη αντίδραση της Ευρώπης και κυρίως της Γαλλίας.

Φαίνεται, πάντως, ότι η προσέγγιση συντελέστηκε με την προσοχή αμφότερων στραμμένη προς την Κίνα, η οποία και αποτελεί τη μεγάλη απειλή γι’ αυτούς. Πρακτικά, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αποφάσισαν να κηρύξουν εκεχειρία στη μεταξύ τους αντιπαράθεση, με σκοπό να ασχοληθούν απερίσπαστοι με το Πεκίνο – έστω και αν είναι φανερό ότι δεν συμφωνούν όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα το αντιμετωπίσουν σε όλα τα επίπεδα.

Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο φροντίζουν να μην καλλιεργούν υπερβολικές ελπίδες, γνωρίζοντας ότι εκεχειρία δεν σημαίνει, απαραιτήτως, ειρήνη.