«Σας είδα», «σας διάβασα»

Η τηλεόραση δεν είναι κακό πράγμα, έστω και αν για να το πιστέψει κανείς χρειάζεται να κάνει τα πικρά γλυκά. Αλλά η εφημερίδα είναι κάτι το υπέροχο. Φτάνει για να το καταλάβει κανείς το πόσο διαφέρουν ανάμεσά τους να σταθεί σε ένα απλό περιστατικό. «Σας είδα» λένε σε όσους εμφανίζονται στην τηλεόραση, παρουσιαστές, δημοσιογράφους, ηθοποιούς. «Σας διάβασα» λένε σε όσους δουλεύουν στις εφημερίδες. «Σας είδα», «σας διάβασα». Οση ευκολία προϋποθέτει το «σας είδα», αφού μπορεί να πρόκειται για κάτι συμπτωματικό, για κάτι που θα μπορούσε και να μην έχει συμβεί, άλλη τόση σοβαρότητα περικλείει το «σας διάβασα». Δεν διαβάζει κανείς τυχαία, συμπτωματικά. Διαβάζει γιατί έχει επιλέξει να το κάνει, αγοράζει μια εφημερίδα, έστω και με ένα ελάχιστο αντίτιμο, δεν πατάει απλώς ανέξοδα ένα κουμπί που ως προοπτική έχει, ώσπου να βρει αυτό που τον ενδιαφέρει, να του «κατσικωθεί» ο οποιοσδήποτε στο σβέρκο. Δηλαδή μια φαινομενικά ευχάριστη αλλά στην πραγματικότητα αδιέξοδη συνθήκη, ενώ διαβάζοντας μια εφημερίδα είτε στο σύνολό της είτε ορισμένα έστω κείμενά της, συνάπτεις μια σχέση μαζί της, κυρίως δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ενός διαλόγου που ενώ φαίνεται μονόπλευρος, είναι απολύτως αμφίδρομος.