Υπόσχεση

Το πρωί ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της Βουλής, ζητώντας προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την ακρίβεια. Το μεσημέρι άνοιξε τις πόρτες της Κουμουνδούρου στους εκπροσώπους του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων. Η συνάντηση κρίθηκε αναγκαία ώστε ο αρχηγός του κόμματος να διαμηνύσει τη στήριξή του στους «απόμαχους της δουλειάς που δικαιούνται να έχουν μία αξιοπρεπή σύνταξη». Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί έναν παλιό – και μάλλον επιβεβαιωμένο ως προς την αποτελεσματικότητά του – κανόνα αντιπολιτευτικής τακτικής: ποντάρει στην τσέπη των ψηφοφόρων. Αν οι κορώνες για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο μέτωπο πανδημίας – κι η κάπως καθυστερημένη «προσφορά» συναίνεσης για την αυστηροποίηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων – κρίνονται απαραίτητες προκειμένου να πλήξει το διαχειριστικό προφίλ του αντιπάλου του, η έμμεση υπόσχεση ενός καλύτερου οικονομικού μέλλοντος – δια της κριτικής στο παρόν των μηνιαίων εξόδων – θεωρείται προϋπόθεση για την προσέλκυση ψηφοφόρων που δεν του ανήκουν παραδοσιακά. Σαν τους συνταξιούχους, οι οποίοι συνέβαλαν στην άνοδό του στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015. Είναι αρκετή όμως;