Ενας γίγαντας που πρέπει να καεί

Μια ιστορία βγαλμένη από τη λαϊκή παράδοση του Παλάου, είναι, την αφηγήθηκε χθες στη διεθνή σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, την COP26, ο πρόεδρος αυτής της νησιωτικής χώρας του Ειρηνικού, Σουρέιντζελ Γουίπς: ήταν ένα αγόρι που μεγάλωνε διαρκώς και έγινε γίγαντας και δεν σταματούσε να μεγαλώνει. Λόγω της ανεξέλεγκτης όρεξής του, όλη η νησιωτική κοινότητα ήταν αναγκασμένη να τον ταΐζει συνεχώς, καταλήγοντας να εξαντλήσει όλους τους φυσικούς της πόρους. Τελικά, οι νησιώτες έβαλαν φωτιά στον γίγαντα, γιατί στράφηκε εναντίον τους και προσπάθησε να φάει και τους ίδιους. Για τον Γουίπς, η ιστορία αυτή «θυμίζει με ανατριχιαστικό τρόπο» τη σημερινή κλιματική κρίση. «Οι μεγάλοι ρυπαντές με τις ακόρεστες ορέξεις συνεχίζουν να κακομεταχειρίζονται το περιβάλλον μας απειλώντας την ίδια μας την ύπαρξη. Η COP26 πρέπει να ανάψει τη φωτιά», δήλωσε. «Μιλάω ειλικρινά, δεν υπάρχει αξιοπρέπεια σε έναν αργό και επώδυνο θάνατο – καλύτερα να βομβαρδίσετε τα νησιά μας». Δύο σημαντικές συμφωνίες που ανακοινώθηκαν χθες στη Γλασκώβη, για τον τερματισμό της αποψίλωσης των δασών ως το τέλος της δεκαετίας και τον περιορισμό των εκπομπών μεθανίου κατά 30% μέχρι το 2030 σε σύγκριση με το 2020, δείχνουν πως η ελπίδα παραμένει ζωντανή – κι ας έχουν όλες τα «αλλά» τους. «Συγκρατημένα αισιόδοξος» δήλωσε χθες το βράδυ ο βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, πριν αποχωρήσει, μαζί με τους υπόλοιπους παγκόσμιους ηγέτες, από τη Γλασκόβη, αφήνοντας τις αντιπροσωπείες να ξεκινήσουν τις τεχνικές διαπραγματεύσεις.