Από τα τέρατα στον… Γκοντάρ!

Ναι, ας πάμε σινεμά, γιατί όχι, κάποιοι το έχουν ανάγκη – κι εμείς όπως και οι αίθουσες.  Πανωλεθρία και επιτυχία συμβαδίζουν στις μέρες μας και το παράδειγμα είναι ένα: την περασμένη εβδομάδα, την ώρα που το πιστό κοινό του «αλμοδοβαρικού οράματος» αδημονούσε να δει τις «Παράλληλες μητέρες» (οπότε δεν έβρισκες θέση), η βραβευμένη με τον εφετινό Χρυσό Φοίνικα ψευδο-art ταινία τρόμου «Titane» της Ζουλιά Ντικουρτό «έβαζε λουκέτο», όπως λέμε στην κινηματογραφική αργκό. Η ταινία είναι χάλια, εντάξει, όμως με έναν Χρυσό Φοίνικα πίσω της θα είχε κάνει πολύ καλύτερη πορεία, απλώς και μόνο από περιέργεια. Αν βέβαια είχε πιο προσεκτική διανομή. Ακόμα περισσότερες οι arthouse ταινίες που απευθύνονται στο ίδιο ακριβώς κοινό από σήμερα. Και την ίδια ώρα, απέναντί τους τα τέρατα της Marvel, κοσμοπολίτικες περιπέτειες, ένας πολύ άσχημος λαγός («Πίτερ Ράμπιτ – Ο Λαγός το ‘σκασε»), ακόμα και ένα κομψό ντοκιμαντέρ για το εμβληματικό μουσείο Ερμιτάζ. Πού να πρωτοπάω, θα πείτε. Ελα ντε! Αυτό ακριβώς εννοώ κι εγώ!