Εχοντας την ευκαιρία να συνεργαστώ σε μια σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών για τα 200 χρόνια από το 1821 με τον Βασίλη Παναγιωτόπουλο, τον κορυφαίο ιστορικό για την περίοδο,  μέλος της μεγάλης σχολής που μεταπολεμικά άλλαξε τη ματιά μας για την ιστορία και συγκρότηση του νεότερου Ελληνισμού, τον ρώτησα τι μας λείπει ως έρευνα για την περίοδο. Ο Παναγιωτόπουλος ανήκει σ’ εκείνη τη φουρνιά δασκάλων που δεν δίνουν τις εύκολες απαντήσεις, δίνουν σαφείς οδηγίες αλλά όχι εύκολες απαντήσεις – λειτουργούν σωκρατικά θα έλεγε κάποιος – οδηγώντας τους συνομιλητές τους στις απαντήσεις. Οι άνθρωποι ήταν η μονολεκτική του απάντηση. «Λείπουν οι άνθρωποι. Τόσα πράγματα, τόσα ταξίδια… πώς τα έκαναν, τι σκεφτόντουσαν, τι κίνητρα είχαν» συμπλήρωσε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή